https://lozierinstitute.org/qa-with-the-scholars-fetal-brain-development-and-pain-capability/
Οι υποδοχείς του πόνου διαπιστώνονται στο δέρμα του εμβρύου ήδη από την 9η εβδομάδα από τη σύλληψη, με βάση ιστολογικές μελέτες σε εκτρωθέντα έμβρυα. Το έμβρυο αντιδρά κλινικά στην άμβλωση με κινήσεις αποφυγής ήδη από τις 7,5 εβδομάδες, ενώ στις ενδομήτριες επεμβάσεις αποκατάστασης στις 16 εβδομάδες από τη σύλληψη, διαπιστώνεται απελευθέρωση σε κύμα ορμονών στρές. Αυτό υποδηλώνει την αγωνία του εμβρύου, και πολλοί ιατροί που ασχολούνται με την ενδομητρική ιατρική χορηγούν στο έμβρυο αναισθησία.Το έμβρυο παρουσιάζει κινητικότητα από την 5η εβδομάδα από τη σύλληψη, διαπιστωμένη με εξειδικευμένες τεχνικές, ενώ κατά την 7η εβδομάδα υπάρχουν ενδείξεις για το εάν θα είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Την 8η εβδομάδα ο εγκέφαλος είναι το 43% του βάρους του σώματος. Από την 11η εβδομάδα τεντώνεται, προσπαθεί να πιάσει, έχει λόξυγγα, αποστρέφεται τον έντονο θόρυβο. Ο ρυθμός εγκεφαλικής ανάπτυξης από την ηλικία της 6η εβδομάδας από τη σύλληψη και ως την 21η εβδομάδα είναι η δημιουργία 250.000 εγκεφαλικών κυττάρων ανά λεπτό!
Οποιοσδήποτε κλινικός ιατρός γνωρίζει, πως η ανάπτυξη της κινητικότητας πορεύεται μαζί και κατ’ αναλογία με την ανάπτυξη της αισθητικότητας. Η κινητικότητα στην 8η εβδομάδα από τη σύλληψη δεν είναι τέλεια, είναι αδρή και χονδροειδής, οπότε με βάση την κοινή ιατρική εμπειρία τέτοια αναμένεται να είναι και η αισθητικότητα. Χαρακτηρίζεται περισσότερο ως αντανακλαστική αποφυγή του πόνου. Και η αντανακλαστική αντίδραση, όμως, όταν πρόκειται για πόνο είναι μία απολύτως σεβαστή αντίδραση. https://www.lifenews.com/2013/05/23/expert-tells-congress-unborn-babies-can-feel-pain-starting-at-8-weeks/ (κατάθεση της Καθηγήτριας Νευροβιολογίας και Ανατομίας Maureen Condic στο Αμερικάνικο Κογκρέσο, το 2012).
Η αδυναμία του εμβρύου να διαπιστώσει και να εκφράσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πόνου του (εντόπιση, χαρακτήρες), όπως συμβαίνει με την ανάπτυξη της πλήρους συνδεσμολογίας και δυνατοτήτων θαλάμου‒φλοιού, δεν σημαίνει με κανένα τρόπο πως ο πόνος του είναι αμελητέος. Τον πόνο αυτό τον σεβόμαστε και δεν τον προκαλούμε, όπως κάνουμε και με τον ασαφή πόνο που βιώνουν τα άτομα με βαρειά εγκεφαλικά ή κακώσεις ή αυτά που είναι σε κώμα.
Ένα αγέννητο παιδί 12 εβδομάδων έχει αναπτύξει τα μέρη του σώματος που απαιτούνται για να έχει εμπειρία του πόνου. Επιπλέον, ο εγκεφαλικός φλοιός δεν είναι απαραίτητος για να γίνει ο πόνος αισθητός. Ο καθηγητής Daniel N. Robinson, νευροψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Georgetown και διεθνώς γνωστός ειδικός επί της λειτουργίας του εγκεφάλου, δήλωσε σε κατάθεσή του στο Κογκρέσο ότι «κανένα από τα μέρη του σώματος που γνωρίζουμε σήμερα ότι εμπλέκονται στην έναρξη, διάδοση ή έλεγχο των σημάτων πόνου (pain-signals) δεν περιλαμβάνει τον εγκεφαλικό φλοιό».
Όλα τα νεύρα, καθώς και ο νωτιαίος μυελός και ο υποθάλαμος (thalamus), που αρκούν για να γίνει αισθητός ο πόνος, είναι ανεπτυγμένα στο αγέννητο παιδί των 12 εβδομάδων. Τα νεύρα που ξεκινούν από το δέρμα φέρνουν το ερέθισμα του πόνου στο νωτιαίο μυελό, ο οποίος έπειτα μεταφέρει το ερέθισμα στον υποθάλαμο.
Ο υποθάλαμος του εγκεφάλου είναι το κέντρο «όπου πρωτογίνονται συνειδητές αισθήσεις όπως της ζέστης, του κρύου, του πόνου και της αφής», σύμφωνα με άρθρο του ΤΙΜΕ του Ιουνίου του 1984, με τίτλο «Γιατί ο πόνος προκαλεί πόνο: Αποκαλύπτοντας ένα οδυνηρό μυστήριο». Με αυτή την εκτίμηση, το έγκυρο Εγχειρίδιο Ιατρικής Φυσιολογίας του καθηγητή Arthur C. Guyton δηλώνει ότι «πιστεύεται ότι τα ερεθίσματα πόνου που εισέρχονται μόνο στον υποθάλαμο και άλλα κατώτερα κέντρα (του εγκεφάλου), προκαλούν τουλάχιστον κάποια συνειδητή αντίληψη πόνου».
Όσοι εκτελούν εκτρώσεις δεν κάνουν αναισθησία στο αγέννητο μωρό κατά την άμβλωση, και το κίνημα υπέρ των αμβλώσεων αντιτίθεται στη νομοθεσία που απαιτεί τη χρήση αναισθησίας.
