έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει ζωή
αγία. Αυτό είναι και δική της ωφέλεια, αλλά κάνει θυσίες και για χάρη του εμβρύου, για να
γίνει και το παιδί πιο άγιο, να αποκτήσει από την αρχή άγιες καταβολές. Είδατε πόσο λεπτό
πράγμα είναι για την γυναίκα να κυοφορεί παιδί; Πόση ευθύνη και πόση τιμή!»
«Εσύ φταις για τον νευρικό κλονισμό του παιδιού σου»,
ο Γέροντας εξήγησε: «δεν φταίει το παιδί, εσύ φταις, που όταν ήσουν έγκυος,
τσακωνόσουν με την πεθερά σου και με τον άντρα σου και βρίζατε ο ένας τον
άλλον». Αυτός ο συναισθηματικός φορτισμός έβλαψε το παιδί, όταν αυτό ήταν ακόμη
μέσα στην κοιλιά σου..
«Πρέπει από την σύλληψη κιόλας να αρχίσει η φροντίδα των γονέων για το παιδί.
Όχι τσακωμοί και εντάσεις, όταν η σύζυγος είναι έγκυος. Οι γονείς πρέπει να
προσεύχονται στον Θεό να μεριμνήσει για το παιδί τους και όταν αυτό είναι στο
στάδιο της κυήσεως. Όλα αυτά επιδρούν με ένα θαυμαστό τρόπο στο έμβρυο, και ας
είναι ακόμη στην κοιλιά της μητέρας του».
( Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά
2004)
Άγιος Παΐσιος: Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ, όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται.
Γι’ αυτό η γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να λέει την Ευχή, να μελετάει λίγο από το Ευαγγέλιο, να ψάλλει, να μην έχει άγχος, αλλά και οι άλλοι να προσέχουν να μην την στενοχωρούν. Τότε το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αγιασμένο και οι γονείς δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί του, ούτε όταν είναι μικρό, αλλά και ούτε όταν μεγαλώσει.
Ο θηλασμός και η αγκαλιά της μάνας, αποτελούν προϋποθέσεις φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών.