Ανώνυμη μαρτυρία,
30 Ιανουαρίου 2021
Ήμουν παντρεμένη, όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Σύντομα μετά το γάμο μου διαπίστωσα πως τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλά, αλλά είχα το ελάττωμα να είμαι πολύ ανεξάρτητη και πεισματάρα ώστε να προσπαθήσω να τα διορθώσω. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα για αυτή τη σχέση και είχα πεισματικά προσκολληθεί σε αυτή την απόφαση.
Δεν ήθελα να εμπιστευτώ κανέναν. Υπήρχε όμως μια υποτιθέμενη "φίλη", που βλέποντας τη δυστυχία μου, μου μίλησε για τις δύο αμβλώσεις της και μου παρουσίασε και αυτήν την "επιλογή". Ήμουν τόσο δυσαρεστημένη που έμεινα έγκυος και πίστευα ότι η εγκυμοσύνη δεν ταίριαζε με το σχέδιό μου να εγκαταλείψω αυτό το γάμο, ώστε αποφάσισα μόνη μου - χωρίς να δώσω δικαίωμα άλλης γνώμης στον άντρα μου - να κάνω άμβλωση. Του είπα ότι δεν ήθελα να αποκτήσω μωρό και αυτός τακτοποίησε τη «διαδικασία».
Κανείς από τους δυο μας δεν συνειδητοποιούσε τότε τον αντίκτυπο αυτού που είχαμε σχεδιάσει: αυτός να κανονίσει την κλινική και εγώ να κάνω την έκτρωση. Είχα πολύ λίγα συναισθήματα.. Το συναίσθημα είχε εξαντληθεί από την εγωιστική μου δυστυχία.
Ακολούθησε ένα αίσθημα ελευθερίας, μέχρι που η ζωή μου άρχισε να προσγειώνεται στην πραγματικότητα. Ήθελα να είμαι ανεξάρτητη και να μη χρειάζομαι κανέναν. Στη πράξη με τον ένα ή άλλο τρόπο έτσι έχω ζήσει τη ζωή μου. Μόνη.
Θα ήταν καλό πιστεύω να έχω έναν σύντροφο στη ζωή και να μοιράζομαι τη χαρά και την ευτυχία ενός παιδιού μαζί του, αλλά δεν το κατάφερα ποτέ. Ο στόχος να γίνω μητέρα μου φαινόταν αταίριαστος με τη ζωή μου. Έτυχε να έχω κάποιους φίλους που είχαν μωρά και ορισμένες φορές ήμουν μαζί με παιδιά…τότε μου φαινόταν σαν κάτι που θα ήθελα να κάνω... Κάποτε κράτησα στην αγκαλιά μου ένα μωρό σε ένα πάρτι γάμου. Ήταν μια όμορφη και ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ναι - εκείνη τη στιγμή ένιωσα την ανάγκη να κρατήσω ένα δικό μου μωρό στην αγκαλιά μου.
Τώρα, στο τέλος της ζωής μου, θέλω να πω σε όλες τις νεαρές γυναίκες και τους νεαρούς άνδρες που σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν την άμβλωση για «οικογενειακό προγραμματισμό» (όπως υποστηρίζεται…) ή για κάποιο άλλο λόγο : Μην την κάνετε. Θα λυπάστε για πάντα.
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσα να συναντήσω «εκείνη τη μέρα» το παιδί που σκότωσα ή πώς θα μπορούσε αυτό το γλυκό παιδί κάποτε να καλωσορίσει εμένα…τη μητέρα του. Πιστεύω ότι η μετάνοια και η αγάπη του Θεού τα καλύπτει όλα, αλλά υπάρχει πάντα ένα τίμημα που πληρώνουμε για τα αδικήματά μας. Και πιστεύω ότι αυτό που έκανα ήταν αδίκημα.
Θεέ μου, Συγχώρεσέ με… Σε παρακαλώ ... Παιδί μου, Συγχώρεσέ με.. Σε παρακαλώ. Μετανόησα και λυπάμαι πολύ… Δεν είχα ποτέ καμία άλλη ευκαιρία.....Αν είχα προσπαθήσει ίσως κατάφερνα να κάνω άλλο ένα παιδί, αλλά δεν προσπάθησα ποτέ.
Είναι γεμάτη μοναξιά η ζωή χωρίς παιδιά να σε αγαπούν, καθώς μεγαλώνεις. Ελπίζω ότι το μήνυμά μου θα βοηθήσει κάποιους να μην περάσουν τη ζωή τους μέσα σε τέτοια θλίψη.