Απόσπασμα από την ομιλία του Δημήτριου Παναγόπουλου – Χριστός Γεννάται.
Απομαγνητοφώνηση από «Αγία Εμμέλεια»:
«καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.» (Ματθ. β, 12)
Άφησαν όπως λέγει ο υμνογράφος του Ακαθίστου Ύμνου τον Ηρώδη ληρώδη, έφυγαν διά άλλης οδού. Αναφέρει τώρα στη συνέχεια ότι έφτασε ο Άγγελος να ειδοποιήσει τους ανθρώπους περί τίνος επρόκειτο διότι είδε ότι θα θυμωθεί ο Ηρώδης, θα δώσει εντολή να σφαγούν τα παιδιά και δίδει αμέσως δια του Αγγέλου του την πληροφορία, την νύχτα εσπευσμένος
«ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον» (Ματθ. β, 13)
ουδαμού αναφέρεται, το παιδί σου ή τη γυναίκα σου κα το παιδί σου, ουδαμού. Αναφέρεται σε όλες τις εκδηλώσεις η μητέρα και το παιδίον, το παιδίον και η μητέρα. Αυτός είναι ο Υψηλός ξένος που προσέφερε την υπηρεσία του σε αυτή τη μεγάλη διακονία. καὶ «ἴσθι ἐκεῖ», και μένε εκεί, γιατί δεν υπάρχουν τηλεοράσεις, ούτε αυτόματα τηλέφωνα να σε ειδοποιήσουμε, «καὶ ἴσθι ἐκεῖ», μένε ήσυχος «ἕως ἂν εἴπω σοι·» εγώ έχω το νου μου και θα σε ειδοποιήσω πότε πρέπει. Πράγματι, τα μαζεύει διά νυχτός, διότι
«μέλλει Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.» (Ματθ. β, 13)
Θα γίνει ένα μεγάλο μακελειό, πράγμα το οποίο και έγινε όπως ξέρετε, εσφάγησαν 14.000 νήπια, το είχε προβλέψει αυτό το πράγμα ο προφήτης Ιερεμίας και λέγει
«Ῥαχὴλ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, έκλαιε τὰ τέκνα αὐτῆς» (Ματθ. β, 18)
τα Άγια λείψανα των μικρών αυτών υπάρχουν ακόμη, όπως ξέρετε όσοι έχετε πάει κάτω, στη Βηθλεέμ, υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Το χαρακτηριστικό δε είναι εκεί το εξής. Ότι βλέπετε βέβαια διακρίνεται η κάρα του μικρού παιδιού. Μέσα εκεί βλέπετε και ορισμένες (κάρες) μεγάλων, είναι οι γονείς των, οι οποίοι δεν τα άφηναν τα παιδιά και εσφάγησαν μαζί. Δηλαδή προτίμησαν να τους πάρουν και αυτών το κεφάλι και να μη το δώσουν το παιδί. Καταλάβατε; Πάλεψαν με τους στρατιώτες του Ηρώδου και εσφάγησαν και αυτοί. Και υπάρχει μια μερίς από κάρες μεγαλύτερες, μέσα σε αυτά τα οστά τα οποία υπάρχουν εκεί μέχρι και σήμερα. Τα εορτάζει η εκκλησία μας αυτά στις 29 του μηνός.
Αποτέλεσμα είναι
«ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ και διά
νυκτὸς ἀνεχώρησε εἰς Αἴγυπτον.» (Ματθ. β, 14)
Σκεφτείτε αυτή τη σκηνή, να ακούτε τη νύχτα κάποιος να χτυπάει γρήγορα ένα γαϊδουράκι, μια καμήλα, λέτε, τι γίνεται; Γιατί; Ποιος είναι αυτός; Είναι ο Θεός! Και φεύγει ο Θεός; Φεύγει ο Θεός! Από τι φεύγει; Από προσώπου Ηρώδου. Τον εφοβέριξε ο Ηρώδης και φεύγει ο Θεός! Τι σύνεση πρέπει να υπάρχει στον άνθρωπο. Έχει πει και αλλού, «Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως οι περιστερές»
Αν θέλετε να δείτε αυτήν την εικόνα, θα αναζητήσετε στον κανόνα του Ακαθίστου να βρείτε τη «Νεφέλη κούφη», που φεύγει εις την Αίγυπτο με τον Υπέρ-Θεό. Εκεί. Και θα ζητήσετε επίσης στο 19ο κεφάλαιο του Ησαΐου να βρείτε πάλι επίσης εκεί την Παναγία μας που πήγε με το Χριστό μας στην Αίγυπτο και το τι έγινε εκεί πέρα όταν πήγε η Παναγία μας με τον Χριστό στην Αίγυπτο. Πέσανε όλα τα είδωλα των Αιγυπτίων και σπάσανε και έγινε θόρυβος μεταξύ των ποιος τα έσπασε και τι έγινε και πήγανε στα μαντεία να ρωτήσουνε. Δεν μπόρεσε να απαντήσει ο διάβολος, έμεινε η υπόθεση φλου. Και έσπασαν, διαβάστε στο 19ο κεφάλαιο αναφέρονται αυτά, 850 χρόνια προ Χριστού η Φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο είναι γραμμένη. Για αυτό και λέει,
«ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ματθ, β, 15)
είναι γραμμένο εκεί. Εδώ αναφέρει τώρα στη συνέχεια ότι έφυγε όταν είδε ότι ενεπαίχτει, έδωσε εντολή ο Ηρώδης και εσφάγισαν,
«ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις
αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων.
τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· Φωνὴ ἐν Ῥαμᾷ ἠκούσθη,
θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε
παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου…» (Ματθ. β, 16-19)
γιατί ορισμένοι θα ήθελαν, ο Θεός να γίνει speculator, να σκοτώσει τον Ηρώδη και να μην πάει να βασανιστεί πέρα εκεί. Δεν τα κάνει αυτά τα πράγματα ο Θεός. Άσε τον Ηρώδη να πεθάνει με τον φυσικό του θάνατο, να μην έρθει αύριο απάνω και να μου λέγει ότι ξέρεις εγώ θα μετανοούσα αν δεν με σκότωνες. Δεν με άφησες, θα μετανοούσα. Ορίστε σε αφήνω, κάνω τον μικρότερο εγώ, φεύγω στην Αίγυπτο, βασανίζεται και η Μητέρα Μου και αυτός ο γέρων μαζί και τόσος άλλος κόσμος. Σύμφωνοι. Δεν μετανόησε όμως, όπως ξέρετε. Και ξέρετε όπως λέει και ο σοφός Σολομών ο κάθε άνθρωπος όπως σπείρει θα θερίσει. Βρώμισε ολόκληρος. Έγινε σκωληκόβρωτος. Πάχυνε δε τόσο, έγινε τυμπανιαίος, που χάλασαν την πόρτα για να τον βγάλουν. Όταν πέθανε φυσιολογικά, χωρίς να έχει βάλει το χέρι Του ο Θεός σε αυτήν την υπόθεση, έμεινε σκληρός μέχρι τέλους. Τότε ειδοποιεί διά του Αγγέλου, επ του λέει, σήκω, μάζεψέ τα και έλα. «Πορεύου», όχι «φεῦγε», με την ησυχία σου τώρα.
«πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ» (Ματθ. β, 21)
θες να μείνεις και κάπου ένα βράδυ; Μείνε. Σιγά σιγά. Είναι περίπου 100 χιλιόμετρα, από εκεί που τον έδιωχνε, η Αίγυπτος, αν πήγαινε ευθεία. Είναι 70 μίλια περίπου 7επί16 εκατόν τόσα χιλιόμετρα είναι από εκεί που τον έδιωχνε, από τη Βηθλεέμ στην Αίγυπτο. Τον έστειλε μακριά. Αλλά εκεί ήταν έξω από την επιρροή και δεν είχε δικαιώματα ο Ηρώδης εκεί. Για αυτό βγήκε απ’ έξω. Πως έχουμε εμείς το εξωτερικό και γλιτώνουμε να μην μας πιάσουν αν έχουμε ένταλμα συλλήψεως, κάτι τέτοιο έγινε και τότε.
