Ἀπεφασίσαμε νὰ ἐπανέλθουμε στὸ ἐν λόγῳ θέμα (μετὰ τὸ πρῶτο μας σχετικὸ ἄρθρο: «Ἐκτρώσεις καὶ ἐπιλογὴ γυναικολόγου»), διότι θεωροῦμε ὅτι ἡ ἀδιαφορία μας ἔναντι αὐτοῦ ἔχει ἄμεσο πνευματικὸ ἀντίκτυπο τόσον στὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴ ἑκάστου ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ὅσον καὶ στὴν γενικωτέρα ἐκκλησιαστική, ἐθνικὴ καὶ παγκόσμιο κατάστασι. Πιστεύουμε ὅτι θὰ ἔπρεπε τὶς τελευταῖες δεκαετίες νὰ εἶχαν γραφῆ πολλὰ ἄρθρα καὶ νὰ εἶχαν ἀκουσθῆ πολλὰ κηρύγματα συμφώνως πρὸς τὴν κατεύθυνσι ποὺ χαράσσεται στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου· δηλαδή, τὴν ἀποφυγὴ γυναικολόγων ποὺ τελοῦν ἐκτρώσεις, τὴν προσπάθειά μας νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν μετάνοια, καὶ τὴν ἀναζήτησι καὶ ἀξιοποίησι εὐσεβῶν τοιούτων.
Εἴχαμε ἐπισημάνει στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας ὅτι τὴν αὐτὴ θέσι ἐξέφραζε καὶ ὁ μακαριστὸς λόγιος μοναχὸς πατὴρ Νικόδημος Μπιλάλης (τῆς ΠΕΦΙΠ), παρ’ ὅτι πιθανῶς δὲν τὴν εἶχε ἐκφράσει δημοσίως, προφορικῶς ἢ γραπτῶς. Τὴν εἶχε ἐκφράσῃ ὅμως σέ, ἀπαντητικὴ στὸν ὑπογράφοντα, ἐπιστολή του. Ἡ σχετική μας ἐρώτησι ἦτο ἡ ἑξῆς:
«Πεῖτε μου, πάτερ Νικόδημε· δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦμε ὡς δεδομένο ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς ἰατροὺς οἱ ὁποῖοι τελοῦν ἐκτρώσεις; Αὐτὸ πῶς μποροῦμε νὰ τὸ στηρίξουμε εὐαγγελικῶς καὶ κανονικῶς (συμφώνως πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνες); Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι καὶ τὸ ὅτι πηγαίνοντας σὲ ἰατρούς, ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις, δείχνουμε ἀδιαφορία ὡς πρὸς τὸ κολάσιμο τῶν πράξεών τους καὶ ὡς ἐκ τούτου καταργοῦμε τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης;».
Ἀπάντησις μακαριστοῦ π. Νικοδήμου: «Γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἐπιβάλλεται νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν, ἂν τὸ ξέρουν1, τοὺς ἐκτρωσάδες γιατρούς, μὲ ματωμένα χέρια καὶ μυαλά. Ὁ Μ. Βασίλειος (ἱεροὶ κανόνες 2 καὶ 8), ἀλλὰ καὶ τόσες Ἱερὲς Σύνοδοι, ὅπως ἡ Στ΄ Οἰκουμενική (ἱερὸς κανὼν 91 κ.ἄ.) τὸ ὁρίζουν καὶ στὰ σχόλια, λέγεται ὅτι ὑπάρχει συνενοχή (βλ. Ἱερὸν Πηδάλιον). Γράφουμε σχετικὰ στὸ τελευταῖο τεῦχος (ἀρ. 125): ’’Τὸ χάπι τῆς ἑπομένης ἡμέρας’’».
Ἀκολουθεῖ ἡ σχετικὴ φωτογραφία ἀπὸ τὸ γράμμα τοῦ μακαριστοῦ πατρός:
Συνεχίζουμε, πατέρες καὶ ἀδελφοί, μὲ τὴν παράθεσι κάποιων ἀληθινῶν περιστατικῶν, ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ τραγικὸν τῆς σημερινῆς καταστάσεως.
Πρῶτο περιστατικό, κατὰ τὴν μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφή μας Ἀ. Π.: «Πρὸ ἐτῶν, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πρώτης μου ἐγκυμοσύνης, κάποια ἡμέρα πήγα στὸ γραφεῖο τοῦ γυναικολόγου μου, γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ γνωστὴ ὡς Β΄ Ἐπιπέδου ἐξέταση. Κάποια στιγμή, ἐνῶ προχωροῦσε ἡ ἐξέταση, εἰσῆλθε στὸ ἰατρεῖο κάποιος ἄλλος γυναικολόγος, ὁ ὁποῖος ἔκανε τρόπον τινὰ παρατήρηση στὸν γυναικολόγο μου ὅτι δὲν χρειάζεται καὶ τόσο ἐνδελεχὴς ἐξέταση. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ κτύπησε τὸ κινητὸ τοῦ δευτέρου γυναικολόγου καὶ ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε λίγο, βάζοντας ἀνοικτὴ ἀκρόαση, ἀκούστηκε μία γυναῖκα νὰ τοῦ λέγει, ἐμφανῶς ταραγμένη, ὅτι ἔχει πολλὴ αἱμορραγία. Ὁ ἰατρὸς τῆς ἀπάντησε μὲ ψυχρότητα ὅτι προφανῶς ἔχασε τὸ παιδί της καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔλθει τὴν ἑπομένη στὸ ἰατρεῖο του, ὥστε νὰ πραγματοποιήσει ἀπόξεση, πρὸς ἀποβολὴ τοῦ νεκροῦ ἐμβρύου. Βεβαίως, δὲν θὰ ἰσχυριζόμουν ὅτι θὰ ἔκανε κάτι τέτοιο χωρὶς νὰ πραγματοποιήσει προηγουμένως ἔστω ἕνα ὑπερηχογράφημα. Οὔτε ἰσχυρίζομαι, σαφῶς, ὅτι παρουσιάζει τέτοια συμπεριφορὰ τὸ σύνολο ἢ ἡ πλειοψηφία τῶν ἰατρῶν. Πάντως, ὁ γυναικολόγος μου τοῦ ἀντέτεινε ὅτι δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ προεξοφλεῖ ὅτι τὸ ἔμβρυο νεκρώθηκε. Ἡ ἀπάντηση τοῦ δευτέρου γυναικολόγου ἦταν ὅτι δὲν χρεάζεται νὰ ἀσχολούμαστε καὶ πολύ (!). Μετὰ τὴν παρέλευσι μηνῶν, βρήκα στὸν δρόμο τῆς πόλεως ποὺ διαμένω, μία γνωστή μου, ποὺ ἐγνώριζα ὅτι ἦταν ἔγκυος, καὶ τὴν ἐρώτησα πῶς πήγε ἡ ἐγκυμοσύνη της καὶ ἡ γέννα. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι πήγαν τελικῶς ὅλα καλά, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι κάποια ἡμέρα ποὺ εἶχε ἔντονη αἱμορραγία, ὁ γυναικολόγος της προεξόφλησε τὸν θάνατο τοῦ παιδιοῦ της καὶ τῆς εἶπε ψυχρὰ νᾶ προβοῦν σὲ ἀπόξεση. Ἀμέσως κατενόησα ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο (ἀφοῦ μάλιστα ὅταν τὴν ἄκουγα στὸ τηλέφωνο τοῦ ἰατροῦ της, μοῦ θύμιζε τὴν φωνή της), τῆς ἐξήγησα τί εἶχε συμβεῖ, καὶ ἐκείνη μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἦταν πράγματι αὐτή. Μοῦ εἶπε δέ, ὅτι τὸ ἀπόγευμα ἐκείνης τῆς ἡμέρας, μὲ τὴν παρακίνηση του συζύγου της, ἐπισκέφθηκαν ἄλλον γυναικολόγο, ὅπου διαπιστώθηκε ὅτι τὸ ἔμβρυο ζεῖ καὶ τῆς χορηγήθηκε κάποιο φάρμακο γιὰ τὴν αἱμορραγία».
Δεύτερο περιστατικό: Πρὸ ἡμερῶν μία συγγενής μου ρώτησε, κατόπιν παρα-κλήσεώς μου, ἕνα ἰατρὸ (ποὺ ἔχει σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία) μιᾶς πόλεως, ἐὰν γνωρίζῃ γυναικολόγους ποὺ δὲν κάνουν ἐκτρώσεις. Ἡ ἀπάντησί του ἐπ’ αὐτοῦ δὲν ἔχει σημασία, διότι προφανῶς δὲν κατενόησε ἀκριβῶς τὴν ἐρώτησι. Ἡ ἐρώτησι ἦταν «ποὺ δὲν κάνουν ἐκτρώσεις». Καὶ ἐννοοῦμε τελείως. Καὶ συνειδητῶς. Ὡς ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί, ποὺ τηροῦν τὸ κατὰ δύναμιν τὶς εντολὲς τοῦ Θεοῦ (ὅπως ἐν προκειμένῳ τὸ «οὐ φονεύσῃς») καὶ τιμοῦν καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν ὄρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ ἀναφέρει ὅτι οἱ ἰατροὶ δὲν πρέπει νὰ πραγματοποιοῦν ἐκτρώσεις. Σὲ ἐρώτησι τοῦ παθολόγου, πρὸς διερεύνησι τοῦ λόγου ποὺ ἀναζητοῦμε τέτοιους ἰατρούς, ἡ συγγενής μου τοῦ ἀπήντησε ὅτι ἡ ἔκτρωσι εἶναι φόνος. Ὁ ἰατρὸς τῆς λέγει τότε: «Καὶ ἐὰν τὸ παιδὶ ἔχει π.χ. μεσογειακὴ ἀναιμία τί νὰ τὸ κάνουμε;». «Νὰ τὸ σκοτώσουμε; Δὲν εἶναι ἁμαρτία;», ἐρώτησε παραξενεμένη ἡ συγγενής μου. «Κοίτα... Κάνουμε τὸ σταυρό μας καὶ... τὸ ρίχνουμε», ἦταν ἡ, σὰν κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, ἀπάντησι τοῦ ἰατροῦ. Δηλαδή, ὁ εἰδωλολάτρης ἰατρὸς Ἱπποκράτης λέγει νὰ μὴ κάνουμε ἐκτρώσεις καὶ αὐτὸς ὁ χριστιανὸς ἰατρὸς λέγει νὰ κάνουμε τὸν σταυρό μας προσευχόμενοι στὸν ἀληθινὸ Θεό μας καὶ νὰ σκοτώσουμε;! Καὶ γιὰ τὸ ἄλλο περὶ μεσογειακῆς ἀναιμίας: Ἐάν, δηλαδή, προέκυπτε ξαφνικὰ μία ἀσθένεια (ἂς πούμε παρομοία σὲ δυσκολία μὲ τὴν μεσογειακὴ ἀναιμία) ἕνα λεπτό, μία ἡμέρα, δέκα χρόνια, τριάντα ἢ ἐξῆντα χρόνια μετὰ τὴν γέννησι, θὰ πρέπῃ νὰ τὸν σκοτώνουμε τὸν ἀσθενῆ; Ὑπ’ ὄψιν, ὅτι κάποιες Πολιτεῖες στὶς Η.Π.Α. πρόκειται (ἐὰν δὲν τὸ ἔχουν ἤδη πράξει) νὰ ποινικοποιήσουν τὶς ἐκτρώσεις τῶν ἐμβρύων, ἀκόμη καὶ αὐτῶν μὲ σύνδρομο Down. Οἱ αἱρετικοὶ-ἐκκοσμικευμένοι Ἀμερικανοί!... Καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ σκεπτόμαστε καὶ νὰ ἐνεργοῦμε ἔτσι;! Ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Κύριε! καὶ δῶσε μας χρόνο νὰ μετανοοῦμε ὅλοι μας καὶ δύναμι νὰ μὴ ὑποπίπτῃ κανένας μας σὲ τέτοια καὶ χειρότερα ἀνομήματα.
Τὶς προάλλες, πατέρες καὶ ἀδελφοί, στὶς κατηχητικὲς συνάξεις ποὺ πραγματοποιοῦνται, σὺν Θεῷ, στὴν ἐνορία μας (στὴν παρημελημένη καὶ παρακμάζουσα, ἀλλ’ εὐλογημένη ἑλληνικὴ ἐπαρχία), μᾶς ἐδιηγήθη μία γυναῖκα περὶ μιᾶς ἐγκύου, ποὺ ἐζήτησε πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν ἀπὸ τὸν γυναικολόγο της νὰ ἐκτρώσῃ τὸ παιδί της. Ἐκεῖνος τῆς ἀπήντησε: «Δὲν τὸ κάνω μὲ τίποτε». Καὶ πόσοι ἄλλοι τέτοιοι ἰατροὶ ὑπῆρχαν παλαιότερα! Ἔχω φίλο μου (καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἐσᾶς θὰ ἔχετε παρόμοιες περιπτώσεις), ποὺ ζεῖ ἐπειδὴ ἀρνήθηκε ὁ γυναικολόγος νὰ τὸν ἐκτρώσῃ (μετεχειρίσθη μάλιστα ἕνα τέχνασμα), καὶ οἱ γονεῖς του, δόξα τω Θεῷ, ἐπείσθησαν νὰ τὸν κρατήσουν2. Ποῦ εἶναι τέτοιοι γυναικολόγοι; Ποῦ εἶναι τέτοιοι γυναικολόγοι; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΙ; Ἐξέλιπαν; Εἶναι ἐλάχιστοι; Πιστεύει κανεὶς ὅτι δὲν ὑπάρχει πνευματικὸ ἀντίκτυπο σὲ ὅλους μας γιὰ αὐτὴν τὴν σφαγή, γιὰ αὐτὴν τὴν γενοκτονία; Γιὰ αὐτὴν τὴν ψυχρότητα, τὴν ἀδιαφορία, τὴν ὑποκρισία ἔναντι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καὶ ἔναντι τῆς ἁμαρτίας;
Ἀρ. Θ. Ἀρ
- Παρακαλοῦμε πολύ, ἂς μὴ δικαιολογηθοῦν κάποιοι ὅτι δὲν γνωρίζουν τί κάνουν οἱ γυναικολόγοι τους. Ἀπὸ προσωπικὴ ἔρευνα τοῦ ὑπογράφοντος σὲ μεγαλούπολη τῆς Ἑλλάδος, ἀπεδείχθη ὅτι ἡ συντριπτικοτάτη πλειοψηφία τῶν γυναικολόγων τελοῦν ἐκτρώσεις (ὅπως προφανῶς συμ-βαίνει πανελληνίως). Ὅσοι δέ, πράγματι δικαιολογηθοῦν ὅτι δὲν γνωρίζουν τί κάνουν οἱ γυναικολόγοι τους, ἂς κάνουν ἀγάπη νὰ τοὺς ρωτήσουν ταπεινῶς καὶ φιλαδέλφως. Ποῦ εἶναι τὸ χριστιανικὸ ἐνδιαφέρον μας;!
- Δῆτε, παρακαλοῦμε, τὸ βίντεο «Νὰ ὑπάρχεις», ποὺ ἀνηρτήθη καὶ ἀπὸ τὸ «Ἀκτῖνες» μὲ τὶτλο «ἡσημασία τοῦ εὐλαβοῦς ἰατροῦ» (μὲ ἡμέτερο σχολιασμό), ὑποτιτλισμένο ἀπὸ τὴν ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (ΓΟΧ) Βόλου.