Σχολιασμὸς
τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου
«Περὶ
προστασίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ
ἀποφυγῆς τῶν ἀμβλώσεων»
π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου MD, MSc, PhD
1. Τὸ πρόβλημα περὶ τῶν ἐκτρώσεων καὶ ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Ἐκκλησίας
Τὴν 8ην Σεπτεμβρίου 2022, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζεται τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀνεγνώσθῃ στὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 4008/25 Αὐγούστου 2022 Ἐγκύκλιος, «Περὶ προστασίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ ἀποφυγῆς τῶν ἀμβλώσεων».
Ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή, προφανῶς ἦλθε ὡς ἀπάντηση στὸ κῦμα ἀντιδράσεων, ποὺ ἠγέρθῃ στὴ χώρα μας, ἐκ μέρους τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, ὅταν τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ, τὴν Παρασκευὴ 24-6-2022, ἀνέτρεψε τὴν ἀπόφαση Roe v. Wade, τῆς 22ας Ἰανουαρίου 1973, κρίνοντας, ὅτι δὲν ὑπάρχει πλέον ὁμοσπονδιακὸ συνταγματικὸ δικαίωμα στὴν ἄμβλωση.
Γιὰ τὴν ἀπόφαση αὐτή, ἡ ὁποία εἶχε ὡς σκοπὸ νὰ περιστείλει, ὅσον τὸ δυνατὸν τὴν δολοφονία τῶν ἐμβρύων ἀνθρώπων, ὁ ἕλληνας Πρωθυπουργός, σὲ σχόλιό του δήλωσε, ὅτι «εἶναι ἕνα σημαντικὸ βῆμα πίσω, στὸν ἀγῶνα γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν». Στὸ ἴδιο μῆκος τοῦ ἐμβρυοκτονικοῦ κύματος κινήθηκαν καὶ οἱ περισσότεροι πολιτικοὶ σχηματισμοί, ποὺ ἐκπροσωποῦνται στὴν Βουλή σήμερα.
Σημειωτέον ὅτι, τὴν Δευτέρα 13 Ἰανουαρίου 2020, εἶχε προηγηθεῖ, ἡ κατάπτυστη ἐνέργεια τοῦ ὑπουργοῦ Μεταφορῶν κ. Κων. Ἄχ. Καραμανλῆ, νὰ ἀποσύρει, κυριολεκτικὰ ἐντὸς ὡρῶν, ἀφίσσα, ποὺ εἶχε ἀναρτηθεῖ στοὺς σταθμοὺς τοῦ ΜΕΤΡΟ, μὲ τὴν ὁποία ἐπληροφορεῖτο ἡ κοινὴ γνώμη, ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ὅπως ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ αἰώνων διδάσκει καὶ ἡ ἐπιστήμη ἐσχάτως πιστοποιεῖ τὴν ἀλήθεια αὐτή, ὥστε νὰ εὐαισθητοποιηθεῖ ἀπέναντι στὶς ἑκατόμβες τῶν ἀθῴων θυμάτων, ἀπὸ τὴν ἀπανθρωπία τῶν ἐκτρώσεων. Δυστυχῶς, ἡ δύναμη ἑλκύει τοὺς ἀνθρώπους μὲ χαμηλὴ ἠθική[i], καὶ μάλιστα ὅταν ὡς μοχλὸς χρησιμοποιεῖται ὁ νεποτισμός. Καὶ ἡ πατρίδα μας ἔχει πολλοὺς τοιούτους καταστροφεῖς.
2. Ἐπὶ τῆς οὐσίας
Ὁ ἄνθρωπος, κατ’ ἀκρίβεια ἐτυμολογική, γεννιέται ἅμα τῇ συλλήψει του ἐνδομητρίως, καὶ τίκτεται ὅταν ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ μητρικὸ περιβάλλον, στὸν κόσμο.
Τὸ ρῆμα γεννῶ σημαίνει, φέρω στὴν ὕπαρξη, δημιουργῷ, καὶ τὸ τίκτω ἐμφαίνει τὴν φανέρωση αὐτοῦ, ποὺ ἤδη ἦλθε στὴν ὕπαρξη καὶ ἀναπτύσσεται ἐνδομητρίως, ἀποκαλύπτεται δέ, (γεννᾶται ἢ τίκτεται) στὸν καθωρισμένο φυσικὸ χρόνο κατὰ εἶδος. Τὸ γεννῶ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὡς συνώνυμο τοῦ τίκτω ἀλλὰ τὸ τίκτω, ποτὲ ὡς συνώνυμο τῆς ἔννοιας τοῦ γεννῶ .
Τὸ μεῖζον αὐτὸ πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων ἀπασχόλησε τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία τὸ ἔτος 1986, ὅταν ἡ τότε κυβερνητικὴ πλειοψηφία «νομιμοποίησε» τίς ἀμβλώσεις. Τὰ δῆθεν ἐπιχειρήματα, ποὺ μηρυκάζουν, ἀείποτε, ὅσοι ἐπιχειροῦν νὰ προωθήσουν ἀντίχριστα καὶ ἀνθρωποκτόνα νομοθετήματα, δὲν ἔχουν κανένα ἠθικὸ ἔρεισμα καὶ καμμιὰ ἐπιστημονικὴ βάση. Πιστεύουν, ὅλως αὐθαιρέτως, ὅτι οἱ γυναῖκες πρέπει νὰ ἔχουν τὸν ἔλεγχο τοῦ σώματός των, καὶ συνεκδοχικὰ νὰ χειρίζονται τὸ ἔμβρυο ὡς δικό τους σωματικὸ ἐξάρτημα.
Ἀντιθέτως, πρὸς τὰ παραπάνω, τὸ ἔμβρυον εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, μὲ ἀνθρώπινη γονοτυπικὴ πληρότητα, ἡ ὁποία καὶ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς μήτρας θὰ ἀποκαλύπτει σταδιακὰ τὸν προσωπικὸ φαινότυπο τοῦ καθενός. Ὁ ἔμβρυος ἄνθρωπος ἔχει καὶ τὰ τέσσερα βιολογικὰ χαρακτηριστικά, ποὺ προσδιορίζουν τὴ ζωή, δηλαδή, κίνηση, αὔξηση, διεγερσιμότητα, καὶ ἰδιαίτερα αὐτὸ τῆς ἀναπαραγωγῆς, ἀπὸ τῆς ἡλικίας τοῦ ζυγωτοῦ, δηλαδὴ μόλις συλληφθεῖ, ἀλλὰ καὶ πλήρη προσωπικὴ ἑτερότητα ἀπὸ τὴ μητέρα του. Εἶναι ἄλλος ἄνθρωπος, διαφορετικὸς ἀπὸ αὐτήν, μὲ δικό του DNA καὶ δική του προσωπικότητα, ἀπὸ αὐτὴν τῆς κυοφορούσης.
Ἆρά γε σὲ ποιὰ ἰατρικὴ βάση στηρίζεται ἡ ἀντίληψη, ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ἐξάρτημα τῆς γυναίκας, ποὺ κυοφορεῖ; Κατὰ ποία λογική, ὁ ἐξωμήτριος φόνος λογίζεται ὡς ποινικὸ ἀδίκημα καὶ ὁ ἐνδομήτριος ὡς δικαίωμα; Καὶ αὐτὸς ὁ προχριστιανικὸς Ἱπποκράτης, ἐκφράζει τὸν ἀπόλυτο σεβασμό του, στὴν ἀπόλυτη ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἐξ ἄκρας συλλήψεως, ὅλως ἀπροϋποθέτως. Ἡ ζωὴ εἶναι ἀπαραβίαστη ἀπὸ τὴ σύλληψη μέχρι καὶ τοῦ βιολογικοῦ θανάτου, ὁποιαδήποτε δὲ ἀλλότρια ἐπέμβαση κατ’ αὐτῆς, κρίνεται ὡς πράξη ἀνόσια. «Οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω…οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον…[ii]».
Νομικῶς, ἐφ’ ὅσον τὰ ἀγαθὰ ἢ συμφέροντα ἢ καθήκοντα εἶναι μεταξύ τους ἰσάξια, ὅπως εἶναι ἰσάξιο τὸ ἀγαθὸν τῆς ζωῆς τῆς γυναικός, μὲ αὐτὸ τῆς ζωῆς τοῦ ἐμβρύου, τότε ὁ ἄδικος χαρακτῆρας τῆς ἀμβλώσεως διατηρεῖται μέν, ἀλλὰ αἵρεται μόνον ὁ καταλογισμὸς τῆς ἄδικης πράξεως, σὲ ἐνοχὴ τοῦ δράστη σύμφωνα μὲ τὴν τρέχουσα νομοθεσία[iii]. Δηλαδή, ἡ Πολιτεία δὲν ἐξαλείφει οὔτε καὶ μπορεῖ νὰ ἐξαλείψει τὴν οὐσία τοῦ ἐγκλήματος, ὅμως ἀποφασίζει, ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ τὸ καταλογίσει ὡς ἔγκλημα καὶ νὰ τὸ τιμωρήσει.
Ὡς ἐκ τούτων, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, μὲ τὴν Ἐγκύκλιό Της, ὑπενθύμισε τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ τοῦ ἐμβρύου, ἔδωκε δὲ ἐπὶ πλέον καὶ πρακτικὲς λύσεις γιὰ τὰ κοινωνικὰ προβλήματα, ποὺ ἐνδεχομένως ἀντιμετωπίσουν οἱ μητέρες ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες θὰ ἀρνηθοῦν τὰ ἄνομα καὶ ἐγκληματικὰ νομοθετήματα.
3. Ἡ ἐκ ἐκ τῶν ἔνδον ἀμφισβήτηση τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου
Παρὰ ταῦτα, πρὶν ἀκόμη στεγνώσει τὸ μελάνι τῆς Ἐγκυκλίου, ἄνοιξε ἐκ τῶν ἔνδον ἡ κερκόπορτα γιὰ τὴν ἀμφισβήτησή της. Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, σὲ τηλεοπτική παρέμβασή του, ἐξεπέλυσε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, δῆθεν διευκρινιστικὲς θέσεις ἐπ’ αὐτῆς, διὰ τῶν ὁποίων ἀναιρεῖ τὴν οὐσία της καὶ τὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο συνετάγῃ.
Μιλῶντας στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ ΣΚΑΙ καὶ τὴν ἐκπομπή ‘’Σήμερα’’ τὴν 12ην Σεπτεμβρίου 2022, δήλωσε, κατ’ ἀρχὰς ὀρθῶς, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία διαχρονικὰ θεωρεῖ τίς ἀμβλώσεις «πράξεις φονικές». Δυστυχῶς ὅμως, περιφρονῶντας, ὑποτιμῶντας καὶ προσβάλλοντας τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου, ἀδιαφορῶντας δὲ παντελῶς γιὰ τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, συνέχισε, ὅτι «δὲν μιλᾶμε γιὰ τὶς ἀμβλώσεις ποὺ προκαλοῦνται εἴτε ἀπὸ κάποια ἀσθένεια, εἴτε ἰατρικά, πού πρέπει νὰ πραγματοποιηθοῦν, εἴτε ἀπὸ κάποια ἐνέργεια», ἀλλά «μιλᾶμε γιὰ τίς ἀμβλώσεις ἐκεῖνες, ποὺ προσπαθοῦν γιὰ τὸν ὁποιοδήποτε λόγο οἱ μητέρες ὡς γυναῖκες νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὁποῖο κυοφορεῖται μέσα τους καὶ τὸ ὁποῖο ἐξ αἰτίας τῆς σχέσης του μὲ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα ἔχει κι’ αὐτὸ δικαιώματα ζωῆς».»
Οὐσιαστικά, ἀρνεῖται τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας «ἐξ ἄκρας συλλήψεως». Ἔτσι, ΔΕΝ δίνει προτεραιότητα στὴν οὐσία τοῦ προβλήματος, ποὺ εἶναι ἡ κατ’ εἰκόνα Χριστοῦ ἀνθρωπίνη φύση τοῦ ἐμβρύου, ἀλλὰ στὰ συμβεβηκότα, στὶς κατὰ χρόνο καὶ τόπο κοινωνικὲς ἀντιλήψεις, σὲ ἤθη ἀήθη, σὲ σκοπιμότητες ἀνίερες καὶ ἀπάνθρωπες.
Τὰ παραπάνω εἶναι προσωπικὲς θέσεις τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας, ἢ ὄχι; ἄδηλον.
Ἐκλήθῃ ἀπὸ τὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νὰ δώσει ἐξηγήσεις, ἢ ὄχι; κρύφιον.
Σημειωτέον, ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν νομοθεσία, ἐὰν ἕνας ψυχίατρος νοσοκομειακὸς ἢ ὄχι, (Ν.3418 ΦΕΚ Α’287/28-11-2005-Ἄρθρο 5) γνωματεύσει, ὅτι ἀπειλεῖται ἡ ψυχικὴ ὑγεία μιᾶς γυναίκας λόγῳ ἐγκυμοσύνης, ἐπιτρέπεται ἡ ἄμβλωση, γιὰ ἰατρικοὺς λόγους! Ἐὰν εἶναι ἀνάγκη νὰ νοσηλευθεῖ ἕνας ἀσθενὴς λόγῳ βαρείας ψυχιατρικῆς νόσου ἀπαιτεῖται ἡ ἐξέταση τοῦ πάσχοντος ἀπὸ δύο νοσοκομειακοὺς ψυχιάτρους, γιὰ τὸ δῆθεν ἀνεπηρέαστο τῆς ἀπόφασής των, ἀπὸ χρηματισμὸ ἢ ἄλλες παρεμβάσεις.
Στὴν πρώτη περίπτωση, ὁ γιατρὸς λειτουργεῖ ὡς ‘’ἀλμπάνης’’ προφητολόγος, μὴ λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν του, ἀφ’ἑνὸς μὲν τὸ φρικτὸ μετατραυματικὸ stress τῆς γυναίκας μὲ τὴν ἔκτρωση, ἀφ’ἑτέρου δέ, τὸ γεγονὸς, ὅτι στερεῖ τὴ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος, μὲ τὴ γέννησή του θὰ δώσει χαρὰ καὶ νόημα ζωῆς, κατὰ φυσικὴ ἐπιταγή, στὴ μητέρα, θὰ ἀποτελέσει δέ, στήριγμα καὶ ἀπαντοχὴ στὴ ζωή της, ὅταν οἱ καιροὶ περάσουν, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου (Ἰωάν. 16,21-22).
Ἀπὸ τὴν προσωπική μας ἐμπειρία σὲ νοσηλευτικὸ ἵδρυμα τῆς πατρίδος μας, σᾶς καταθέτω, ὅτι προσῆλθε στὸ Νοσοκομεῖο, ψυχικὰ ἀσθενής, ἄγαμη γυναῖκα σὲ προχωρημένη ἐγκυμοσύνη, ἀλλὰ καὶ ταὐτόχρονα κληρονόμος μεγάλης περιουσίας. Τὸ κυοφορούμενο δὲν ἐμφάνιζε κανένα πρόβλημα καὶ ὅλες οἱ ἐξετάσεις, οἱ αἱματολογικὲς γιὰ τὴν γυναῖκα καὶ οἱ ἀπεικονοστικὲς γιὰ τὸ ἔμβυο, δὲν εἶχαν τὴν παραμικρὴ ἔνδειξη παθολογίας. Χωρὶς νὰ ὑποχωρήσουμε ὡς ψυχίατροι δεχθήκαμε ἰταμὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τῆς κυοφορούσης γυναίκας καὶ τὸν δικηγόρο τους, ἀπερίφραστα, γιά τὸν λόγο, ὅτι τὸ κυοφορούμενο θὰ ἦτο φυσικὸς κληρονόμος τῆς μεγάλης περιουσίας τῆς μητέρας του, καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξοντωθεῖ.
Δυστυχῶς, ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος δὲν ἔχει καθαρὸ παρελθόν. Τὶς ἴδιες θέσεις προδιετύπωσε, ὡς νέηλυς ἀκόμη Ἐπίσκοπος, τὸ ἑσπέρας τῆς 31ης Ιανουαρίου 2008, ἡμέρας κατὰ τὴν ὁποία ἐκηδεύθῃ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στὴν ἐκπομπὴ ‘’Πολιτικό Βαρόμετρο’’ τοῦ δημοσιογράφου κ. Γιάννη Παπαδόπουλου στὸν τηλεοπτικὸ δίαυλο ‘’Ἀντέννα’’, μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ ὑπογραφομένου, ἀλλὰ καὶ ἄλλων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ καὶ μάρτυρα τῶν διαμειφθέντων[iv].
Ἐκεῖ, ἀμφισβήτησε τὴν περὶ τοῦ ἐμβρύου ἀνθρώπου διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κωδικοποιεῖται κατ’ ἐξοχὴν στοὺς δογματικοὺς Ὅρους τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, χαρακτηρίζοντας τὸν Μητροπολίτη Σπάρτης κ. Εὐστάθιο (ὑποψήφιο τότε γιὰ τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο) ὡς ὀπισθοδρομικόν, διότι εἶχε συμβουλεύσει μιὰ μητέρα τῆς ἐπισκοπικῆς περιφερείας του, ἡ ὁποία κυοφοροῦσε ἔμβρυον μὲ τρισωμία 21, νὰ ὁλοκληρώσει τὴν ἐγκυμοσύνη της μὲ ὑπομονὴ καὶ νὰ βαστάσει τὸν σταυρὸ τῆς σωτηρίας της, ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος, μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη στὴν θεία ἀποστροφή,«ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.» (Ματθ. 11,30) Ἄλλωστε, «τὶς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» ( Ρωμ. 11,34)
Ἡ ἀντίδρασή μου τὴ στιγμὴ ἐκείνη, ἦτο πλέον μονόδρομος, διότι συμμετεῖχα ὡς κληρικὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας σὲ δημόσιο διάλογο. Προσκάλεσα τὸν Μητροπολίτη νὰ τοποθετηθεῖ γιὰ τίς ἀμβλώσεις, καὶ ὡς ἀπάντηση, δέχθηκα λεκτικὴ ἐπίθεση, μὲ τὴν ἀποστροφή του, ὅτι οἱ θέσεις τὶς ὁποῖες ὑποστηρίζω, δηλαδὴ οἱ θέσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῆς διαχρονικῆς συμφωνίας τῶν ἁγίων Πατέρων, εἶναι ἀναχρονιστικές. Ἐπανῆλθε μάλιστα δριμύτερος μὲ τὴν ἑξῆς πρὸς ἐμὲ σύσταση: ”Νὰ ἐκκλησιαστικοποιηθεῖτε πάτερ περισσότερο καὶ νὰ ὑπακούσετε στὴν Ἐκκλησία.’’ Μὲ ἄλλα λόγια, ἀφοῦ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας, εἶναι ἀπηρχαιωμένος καὶ ἀναχρονιστικός, συνεπῶς καὶ ‘’ὁ κύριος τῆς ἐκκλησίας του’’ δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς, ἀλλά ‘’κάποιος ἄλλος.’’
Παρενθετικά, σημειώνω, ὅτι τὸ ἐπεισόδιο αὐτὸ ὑπῆρξε ἡ ἀφορμὴ νὰ μηνυθῶ ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου στὰ Συνοδικὰ Δικαστήρια, νὰ γίνουν ἀνακρίσεις εἰς βάρος μου, ἀλλὰ τελικῶς ὁ Ἴδιος ὑπεχώρησεν ἀτάκτως, ἐνώπιον τῶν ἐξώφθαλμων δογματικῶν παρεκκλίσεών του καὶ ἐπίσης τῶν ποινικῶν εὐθυνῶν, ποὺ ὑπεῖχε ἀπὸ αὐτεπάγγελτη παρέμβαση ἐκ μέρους τοῦ Εἰσαγγελέα Μεσσηνίας, γιὰ παράλληλη συκοφαντικὴ δυσφήμηση κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Σπάρτης, τὴν ὁποία οὐδέποτε ἐνεργοποίησε ὁ ἅγιος Σπάρτης. Ἡ μήνυση τέθηκε στὸ Ἀρχεῖο. Σημειωτέον, ὅτι ὁ ’’Ἀντέννα’’ ἀρνήθηκε, καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ ἀνακριτή, καὶ σὲ μένα προσωπικῶς καὶ σὲ ἐξουσιοδοτηθέντα δικηγόρο, νὰ μᾶς παράσχει αντίγραφο τῆς ἐπίμαχης κασσέτας ἀπὸ τὴν ἐκπομπή, γιὰ δικαστικὴ χρήση.
Συμμαχίες ἀνίερες καὶ ἀτέλειωτη κατηφόρα.
4. Ἡ ἀμφίσημη θέση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Οὔτε τότε, τὴν 31ην Ἰανουαρίου 2008, οὔτε μὲ τὴν ὑπουργικὴ ἀπόφαση νὰ ἀφαιρεθοῦν οἱ ἐνημερωτικὲς ἀφίσσες ἀπὸ τοὺς Σταθμοὺς τοῦ ΜΕΤΡΟ, τὴν 13ην Ἰανουαρίου 2020, οὔτε καὶ προσφάτως τὴν 12ην Σεπτεμβρίου 2022, μὲ τὴν εὐθεῖα προσβολὴ τῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐγκυλίου, ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας, ὑπῆρξε ἡ ὁποιαδήποτε παρέμβαση τῆς καθ’ ὕλην ἁρμοδίας ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς καὶ δή, τοῦ Προέδρου της Μητροπολίτου Μεσογαίας, ἔστω καὶ ἐνημερωτικὴ πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.
Ἀντιθέτως μάλιστα, στὴν τελευταία Συνεδρία τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους 2021-2022, μαζὶ μὲ τὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν σύνταξη τῆς ἐν λόγῳ Ἐγκυκλίου, συναποφασίσθηκε καὶ ἡ ἀνανέωση τῆς θητείας ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ἡ ὁποία σημειωτέον,
α. ὑπεστήριξε τοὺς γενετικοὺς τροποποιητές, δηλαδὴ τὰ ψευδῶς λεγόμενα ‘’ἐμβόλια’’ κατὰ τοῦ κορωνα-ιοῦ, τὰ ὁποῖα παράγονται ἀπὸ ἀσύλληπτη κακοποίηση ἀθῴων ἐμβρύων, γιὰ τὴν παραγωγὴ κυτταροσειρῶν, καὶ ἐξηπάτησε τὴν Ἱερὰ Σύνοδο μὲ ἀκρωτηρισμένο κείμενο, σὲ μυστικὴ εἰσηγητικὴ ἐπιστολή[v], καὶ
β. ἐνέκρινε ἀθορύβως, ὡς ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία, τὴν Τσόδρεια ἠθική, μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας, ἐφ’ ὅσον μέχρι σήμερα δὲν ἀνῄρεσε τὴν 4.ε. παράγραφο τοῦ ὑπ’ἀριθμ. 53 ἐπισήμου Συνοδικοῦ κείμενου ‘’Πρὸς τὸν λαόν’’, κατ’ Ἰούλιον 2021, ὅπου ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, γίνεται ἀποδεκτὴ ἡ λεγομένη ‘’θεραπευτικὴ ἔκτρωση .’’
Ἡ ταὐτόχρονη ἀπόφαση γιὰ τὴν σύνταξη τῆς Ἐγκυκλίου μὲ τὴν ἀνανέωση τῆς Συνοδικῆς ἐμπιστοσύνης στοὺς θιασῶτες τῶν θεραπευτικῶν ἐκτρώσεων, δυστυχῶς ἔχει ἰσχυρὰ σημειολογία.
-Δὲν μπορεῖς νὰ διδάσκεις τὴν ἔκτρωση ὡς φόνον καὶ ταὐτόχρονα, νὰ ἀναγνωρίζεις τὸν φόνον αὐτόν, ὡς θεραπευτικὸ ἐλιξήριο.
-Δὲν μπορεῖς νὰ συντάσσεις Ἐγκύκλιον, «Περὶ προστασίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ ἀποφυγῆς τῶν ἀμβλώσεων» καὶ νὰ ἐπαναδιατυπώνεις τὴν ἐμπιστοσύνη σου στὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, τῆς ὁποίας ἡ παταγώδης ἀποτυχία κατὰ τὴν περίοδο τοῦ κορωνα-ιοῦ μέτρησε τεράστιες ζημίες εἰς βάρος τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐπὶ πλέον προώθησε πάσῃ θυσίᾳ τὴν λεγομένη θεραπευτικὴ ἔκτρωση καὶ ἀπενοχοποίησε τὰ προϊόντα τῶν ἐκτρώσεων.
– Δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι διδάσκαλος τοῦ μαρτυρικοῦ ἤθους καὶ νὰ γίνεσαι συγκοινωνὸς τῶν ἐγκληματικῶν κυβερνητικῶν ἐπιλογῶν καὶ ἀποφάσεων.
-Δὲν μπορεῖς νὰ διδάσκεις Χριστόν, ἀλλὰ νὰ ὑποδέχεσαι πανηγυρικῶς καὶ νὰ στηρίζεις τοὺς κυβερνητικοὺς διῶκτες τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, μετὰ τιμῆς καὶ ἐπαίνων, ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ. Ἐννοῶ, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐξηνάγκασαν ἀκόμη καὶ Ὑπουργὸν νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Κοινωνίας ἐγγράφως καὶ ἐν συνεχείᾳ τὸν ἀπέλυσαν, διότι κατὰ τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του ἐκοινώνησε τῶν ἁγίων καὶ φρικτῶν Μυστηρίων.
-Δὲν μπορεῖς νὰ τηρεῖς, ὄχι μόνον σιγὴν ἰχθύος ἐνώπιον τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων τοῦ τόπου σου, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκθειάζεις αὐτούς, παρὰ τὰ ὅσα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐποίησαν καὶ ποιοῦν, ταὐτοχρόνως δέ, νὰ ἀποστέλλεις ἀνέξοδη πομπώδη κατηχητικὴ ἐπιστολὴ στὸν κ. Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν.
-Δὲν μπορεῖς νὰ διδάσκεις τὰ περὶ θεώσεως καὶ ὄχι μόνον νὰ μὴν ἀντιδρᾷς, ἀλλὰ καὶ νὰ συναινεῖς διὰ τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἐμβολίων στὸ σφαγιασμὸ τῶν ἐμβρύων ἀνθρώπων.
-Δὲν μπορεῖς ὡς ποιμένας νὰ ἀγνοεῖς τὸν ἀγῶνα χιλιάδων πιστῶν Χριστιανῶν ἰατρῶν, νοσηλευτῶν καὶ ἐργαζομένων σὲ ὑγειονομικὲς μονάδες, οἱ ὁποῖοι πένονται μὲ ὑπομονή, λόγῳ τῆς κυβερνητικῆς ἀναλγησίας, ὑπερασπιζόμενοι τὰ ἀθῷα ἔμβρυα, ποὺ ἐσφαγιάσθησαν γιὰ τὴν παραγωγὴ ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν κυτταροσειρῶν, καὶ τὸ θεόθεν δωρημένο ἀξίωμα τοῦ αὐτεξουσίου στὸν ἄνθρωπο, τὸ ὁποῖον ἀναιδῶς ἀπειλεῖ ‘’ἡ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση’’, καὶ οἱ τελισκόμενοί της.
Σήμερα ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη, πλὴν τῆς Ἑλλάδος, ἔχει ἐπαναπροσλάβει τοὺς ὑγειονομικούς, καὶ ἡ Πρωθυπουργὸς τῆς Καναδικῆς Ἀλμπέρτα Danielle Smith, ζήτησε προσφάτως, συγγνώμη γιὰ τοὺς ἀνεμβολίαστους ποὺ ἀπέλυσε. Δήλωσε: «Κάναμε λάθος. Ἀπολογοῦμαι καὶ γιὰ τίς διακρίσεις εἰς βάρος τους[vi].»
Δυστυχῶς οἱ συντάκτες τῆς Ἐγκυκλίου, μὲ πιθανώτερο συντάκτη τὴν καθ’ ὕλην ἁρμοδία Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, ἄφησαν ἀνοικτὲς θύρες, γιὰ παρασιτικὲς παρεμβολές, ἢ ἀπὸ πρόθεση ἢ ἀπὸ ἄγνοια, ὁ Θεὸς οἶδεν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν δημιουργία παρελκομένων προβλημάτων. Εἶναι ποτὲ δυνατόν, ὀρθόδοξοι κληρικοὶ νὰ ἐπιβουλεύονται τὴν ζωὴ τοῦ ἐμβρύου, χωρὶς νά ‘’ἀνοίγει μύτη’’ ἀπὸ τὸ Συνοδικὸν Σῶμα, διά τὸ κατ’ οὐσίαν πριγκηπικό ‘’φιλάδελφον’’ πρὸς ὅσους συνεπισκόπους τους, γίνονται παραχαράκτες θεμελιωδῶν δογματικῶν ὅρων πίστεως;
Οἱ πνευματικῶς ἀνέρειστοι Ἀμερικανοί, ὅπως ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ρεπουμπλικανικῆς πλειοψηφίας τῆς Γερουσίας, Μὶτς Μακκόνελ, δήλωσε, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς ἀπόφασης Roe v. Wade, στὶς 24-6-2022, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε: «ἑκατομμύρια Ἀμερικανοὶ ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα διαδήλωναν καὶ ἐργάστηκαν γιὰ τὴ σημερινὴ νίκη τοῦ κράτους δικαίου καὶ τῆς ἀθῴας ζωῆς. Εἶμαι περήφανος ποὺ στάθηκα στὸ πλευρό τους καὶ μοιράζομαι σήμερα τὴ χαρά τους». Ὡσαύτως καὶ ὁ πρῴην ἀντιπρόεδρος Μάϊκ Πένς: «Σήμερα, κέρδισε ἡ ζωή. Τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἔδωσε στοὺς Ἀμερικανοὺς μιὰ νέα ἀρχὴ στὴ ζωή[vii]».
Ἰλιγγιοῦμε πράγματι, στὴ συνειδητοποίηση, ὅτι ἄνθρωποι ἔξω ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς Ἀληθείας, ποὺ βαστάζει μόνη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πλειοδοτοῦν, διὰ πολυχρονίων ἱερῶν ἀγώνων, «ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς» (Ἐφεσ. 2, 4-10), σὲ σχέση μὲ ὑψηλόβαθμους ἐκκλησιαστικοὺς Ταγούς, οἱ ὁποῖοι γονατίζουν μπροστὰ στὴν κοσμικὴ εξουσία, φοβοῦνται δέ, καὶ τὴ σκιά τους, ἀψηφῶντας τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου.
5.Πρόταση- Συμπέρασμα
Τελικῶς, ἡ θεραπεία τοῦ ἀνακύψαντος προβλήματος ἀπὸ τὴν ἀπειρία, ἢ ἀπροσεξία ἢ σκοπιμότητα τῶν συντακτῶν τοῦ κειμένου, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει, παρὰ μόνον μὲ τὴν ἐπαναδιατύπωση τῆς Ἐγκυκλίου ἐπὶ τὸ ὀρθόν, βάσει μιᾶς ἁπλῆς προσθήκης:
“Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΙ ΑΠΡΟΥΠΟΘΕΤΩΣ ΕΞ ΑΚΡΑΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ”.
Ὡς ἄκρα σύλληψη, ὁρίζεται ἡ στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία ἕνα ἐκ τῶν σπερματοζωαρίων, διαπερνᾶ, κατ’ ἀρχάς, τὸν ἀκτινωτὸ στέφανο τοῦ ὠαρίου, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ἐνζύμου ὑαλουρονιδάση καὶ στὴ συνέχεια εἰσδύει στὴ διαφανῆ ζώνη, μὲ τὴ βοήθεια ἐνζύμων ἀπὸ τὸ ἀκρόσωμα. Τότε πραγματοποιεῖται ἡ σύντηξη τῶν μεμβρανῶν, ὠαρίου καὶ σπερματοζωαρίου[viii], μὲ τὰ ἐξειδικευμένα ἀνὰ εἶδος “μεγαλομόρια” (“βιο-μόρια”),[ix] ὥστε νά διασῴζεται ἡ ταὐτότητα τοῦ εἴδους, και δημιουργεῖται ἡ πρώτη περιγραπτὴ ἀπεικόνιση τοῦ νέου ἀνθρωπίνου ὄντος, ὡς εἰκόνος Χριστοῦ[x]. Καί, «ἅμα χῶρος, ἅμα χρόνος[xi]».
Μὲ τὴν ἀκριβῆ αὐτὴ διατύπωση, κλείνει καὶ τὸ παραμικρὸ ἐνδεχόμενο παρερμηνείας τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου. Διαφορετικά, θὰ ἀποτελέσει καὶ αὐτή, ἕνα αἱρετίζον, ἀποβλητέο κείμενο, ποὺ συντάχθηκε γιὰ τά ‘’μάτια τοῦ κόσμου’’, καὶ τὸ ὁποῖον ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἐλέγχει ὡς στρεβλὸ προϊὸν ἀνιέρων ἐξωεκκλησιαστικῶν σκοπιμοτήτων.
[i] Ἡ ἀποστροφὴ αὐτὴ ἀποδίδεται στὸν Einstein.
[ii] Ἱπποκράτους, Ὅρκος, Ἔκδ. E.Littre τόμ.IV σελ. 630.
[iii] Στ. Καρπαθίου, Ἱστορία τοῦ ζυγωτοῦ, καὶ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση, Ἐκδ. ‘’Δόμος’’, Ἀθήνα 2011 σελ. 177. Πρβλ. τά ἄρθρα 25 καὶ 32 Π.Κ. Βλ. ἐπίσης Ν. Ἀνδρουλάκη, Ποινικὸν Δίκαιον, Γενικὸν Μέρος, Ἀθήνα, 2000, σελ. 327.
[iv] Ὑπῆρξεν ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας γιὰ τίς θέσεις τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας, ἀπὸ τὸν κ. Γεώργιο Ντόνα, οἰκονομολόγο, μὲ τίτλο, ‘’Τὸ προφὶλ ἑνὸς «προοδευτικού…..δεσπότου’’, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ‘’Παρόν’’ τῆς 10ης Φεβρουαρίου 2008, σελ. 41 καὶ ἐπίσης στὸν ‘’Ὀρθόδοξο Τύπο’’ τῆς 21ης Μαρτίου 2008, σελ. 5.
[v] Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας ἦλθε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας πρὸ ὀλίγων μηνῶν, χωρὶς νὰ ὑπάρξει ἡ παραμικρὴ ἀντίδραση, ἐκ μέρους τῶν ἁρμοδίων. Σὰν μὴν ἔχει γραφεῖ.
[vi] https://www.pronews.gr/ygeia/prothypourgos-tis-kanadikis-almperta-zito-tapeina-sygnomi-gia-tous-anemvoliastous-pou-apolysame-kaname-lathos/
[vii] https://www.ethnos.gr/World/article/213532/hpadenyparxeipleonsyntagmatikodikaiomasthnambloshhapofashtoyanotatoydikasthrioy Βλ. καί, https://www.protothema.gr/world/article/1242539/ipa-itta-ton-dimokratikon-stin-gerousia-gia-to-nomo-gia-tin-prostasia-tis-amvlosis/
[viii] Ἡ μεμβράνη τοῦ σπερματοζωαρίου ποὺ συντήκεται, εἶναι ἡ μεταπυρηνικὴ καλύπτρα, διότι ἡ κυτταρικὴ μεμβράνη, ἡ ὁποία καλύπτει τὴν κεφαλὴ τοῦ σπερματοζωαρίου ἔχει ἀναλωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀντίδραση τοῦ ἀκροσώματος. Guyton & Hall, Textbook of Medical Physiology, Ninth edition, Ed.W.B. Saunders Company, 1996. σελ. 1007. Ἀγγελοπούλου Ρωξάνη, Ἐμβρυολογία τ. Ι., Ἰατρικές Ἐκδόσεις «Π. Χ. Πασχαλίδης», Ἀθήνα 1992 , σελ. 104. Bruce Alberts, Bray Dennis, Lewis Julian, Raff Martin, Keith Roberts, Watson James, Molecular Biology of The Cell, Second edition. Ed. Garlnt Publishing, Inc, New York, London, 1989, σελ. 868-9.
[ix] Bruce Alberts, et al., Molecular Biology…, σελ. 869-70.
[x] Στ. Καρπαθίου, Ἱστορία τοῦ ζυγωτοῦ, ὅπ. σελ. 85.
[xi] Κατά τὸν Ἱερὸ Αὐγουστῖνο, «Procul dubio non est mundus factus in tempore » Βλ. Confessiones XI,13, P.L. 32, 815-816.
Πηγή: https://tasthyras.wordpress.com/2022/10/25/ἐξ-ἄκρας-συλλήψεως-απρουποθετωσ/