Τρίτη, Σεπτεμβρίου 05, 2023

Η νομιμοποίηση της άμβλωσης στην Ελλάδα. Νόμος 1609/86.

Από: «Αφήστε με να ζήσω!»

Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από τότε που ψηφίστηκε στη βουλή το νομοσχέδιο που νομιμοποίησε την άμβλωση στην Ελλάδα. Τριάντα έξι χρόνια εφαρμογής του ν. 1609/86, που καταδίκασε τη χώρα σε παντοτινά γεράματα, ανασφάλεια, κλείσιμο σχολείων, οικονομική δυσπραγία, δημογραφικό μαρασμό, πνευματική φτώχια και οικογενειακή κακομοιριά. Μέσα σε τριάντα έξι χρόνια εκατομμύρια μωρά θυσιάστηκαν και ακόμη πεθαίνουν στο όνομα της σεξουαλικής ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης του σώματος, του ελέγχου στη τεκνογονία, ενάντια στη πατριαρχία, για την ισότητα, για να καταπολεμηθούν τα σεξιστικά στερεότυπα, για να ικανοποιηθεί στη πραγματικότητα το τεράστιο «εγώ» μας.

Πράγματι, οι αμβλώσεις νομιμοποιήθηκαν στη χώρα μας το 1986, με τον νόμο 1609/1986, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 3 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς. Η συζήτηση γύρω από αυτό το νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή, ξεκίνησε λίγες μέρες νωρίτερα, στις 26 Μαΐου και ολοκληρώθηκε στις 5 Ιουνίου, με τη Νέα Δημοκρατία να είναι σχεδόν η μόνη πολιτική παράταξη που το καταψήφισε τότε.

Ο νόμος, προϊόν δραστηριοποίησης κύκλων «προοδευτικών» γυναικών, νομικών, επιστημόνων υγείας, πολιτικών, ήλθε για να απενοχοποιήσει συνειδήσεις, να ικανοποιήσει οικονομικά τους ενδιαφερόμενους «επαγγελματίες» του χώρου, να αποφέρει πολιτικά οφέλη, για να κάνει τη θανάτωση του αθώου εργαλείο «ευδαιμονίας των γεννημένων». Έντονες υπήρξαν εξ΄αρχής οι  αντιδράσεις της Εκκλησίας μας, διαφόρων φορέων, αλλά και του Ελληνικού λαού, που σεβόμενοι το Θεό και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη ως Δική Του εικόνα,  διατράνωσαν δημόσια την αγάπη και σεβασμό τους στην αγέννητη ζωή. Δυστυχώς κανένας τους δεν εισακούστηκε.

Ειδικότερα, τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους, 1986, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση κατά της νομιμοποίησης εκτρώσεων από τον βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣ
ΟΚ Ν. Ψαρουδάκη. Στις 19 Μαρτίου, 100 μέλη του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ υπογράφουν κείμενο κατά της νομιμοποίησης των εκτρώσεων. Την επομένη, 20 Μαρτίου, κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση των εκτρώσεων. Στις 23 Μαρτίου προβάλλεται στην Ελληνο-Αμερικανική Ένωση από την Κίνηση για το Δικαίωμα της Ζωής «Η σιωπηλή κραυγή», ταινία κατά των εκτρώσεων δημιουργημένη από τον B. Nathanson. Η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε εγκύκλιο προς το Λαό την 1η Απριλίου με την οποία χαρακτήρισε φόνο την πρακτική και όσους συνδράμουν σε αυτή με οποιοδήποτε τρόπο. Στις 23 Απριλίου πραγματοποιείται διαδήλωση οργανώσεων φιλικών προς την εκκλησία ενάντια στη νομιμοποίηση των εκτρώσεων στα Προπύλαια, και αντισυγκέντρωση γυναικών στην πλατεία Κλαυθμώνος. Οι δύο συγκεντρώσεις έρχονται σε μετωπική σύγκρουση και πραγματοποιούνται συλλήψεις 7 γυναικών. (5)

Τον Ιούνιο του 1986 τελικά ψηφίζεται η αποποινικοποίηση των εκτρώσεων. Το σχετικό ΦΕΚ δημοσιεύθηκε την 1η Ιουλίου και ο νόμος άρχισε να ισχύει τυπικά από την 3η Ιουλίου του ίδιου πάντα έτους. Πρωθυπουργός είναι εκείνη την εποχή ο Ανδρέας Παπανδρέου και πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Αρμόδιοι υπουργοί που συνυπογράφουν το ΦΕΚ με τη δημοσίευση του νόμου είναι: Γιώργος Γεννηματάς (Κοινωνικών Ασφαλίσεων), Απόστολος Κακλαμάνης (Δικαιοσύνης), Δημήτρης Τσοβόλας (Οικονομικών).

Πηγή: Αφήστε με να Ζήσω!

Αν γνωρίζατε από πρίν τις πιθανότητες έκβασης του πολέμου τον οποίο πολεμούμε αυτή τη στιγμή.
Και αν γνωρίζατε πως οι πιθανότητες να νικήσουμε είναι σχεδόν ή εντελώς μηδενικές, θα σταματούσατε να πολεμάτε?

Θα σταματούσατε να πολεμάτε?

Αυτό είναι που πρέπει να ξέρουν οι αντίπαλοί μας!


Πρέπει να ξέρουν πως:
δεν έχει σημασία τί θα κάνουν, δεν έχει σημασία πόση πίεση, πόση βόλεψη θα μας αφαιρεθεί,
αν θα μας αποσυντονίσουν,
δεν έχει σημασία αν θα μας πάρουν τις δουλειές,
αν θα μας βάλουν στη φυλακή,
δεν έχει σημασία τί κάνουν και τί θα κάνουν,
Δεν θα σταματήσουμε!

Δεν πρόκειται να πω στα παιδιά μου και στα παιδιά των φίλων και συνεργατών μου πως έκανα λιγότερα απ' όσα μπορούσα για να μεγαλώσουν σε μια χώρα που να αξίζει κάθε θυσία που έκαναν οι γονείς τους!

Και πρέπει να το ξέρουν αυτό οι απέναντι! Δεν έχει σημασία τί κάνουν και τί μας αφαιρούν, θα είμαστε εκεί και θα επιστρέφουμε και θα προσπαθούμε ξανά και ξανά με όλες μας τις δυνάμεις και πάνω απ' όλα με τη Χάρη του Θεού!

Για ανθρώπους με αυτό το σκεπτικό, δύο πράγματα είναι δυνατόν να συμβούν:
-ή θα νικήσουν,
-ή θα νικήσουν τα παιδιά τους!