Τρίτη, Σεπτεμβρίου 10, 2024

Μικροχιμαιρισμός μητέρας-εμβρύου

Παντοτινό δώρο αγάπης του αγέννητου μωρού στη μητέρα του ακόμη και εάν εκείνη το κάνει έκτρωση…

Από το March for Life

Βασισμένο σε άρθρο της Nargis Kizalbash

«Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ορισμένα κύτταρα του μωρού μεταναστεύουν στην κυκλοφορία του αίματος της μητέρας και στη συνέχεια επιστρέφουν στο παιδί. Αυτό ονομάζεται «μικροχιμαιρισμός μητέρας-εμβρύου».

Για 41 εβδομάδες, τα κύτταρα του αγέννητου μωρού αναμειγνύονται και κυκλοφορούν εμπρός και πίσω και μετά τη γέννηση του μωρού, πολλά από αυτά τα κύτταρα παραμένουν στο σώμα της μητέρας, αφήνοντας το μόνιμο αποτύπωμα του μωρού στους ιστούς, τα οστά, τον εγκέφαλο και το δέρμα της μητέρας. Συχνά παραμένουν εκεί για δεκαετίες.

Κάθε επόμενο παιδί που θα αποκτήσει μια μητέρα θα αφήσει ένα παρόμοιο αποτύπωμα στο σώμα της.

Ακόμα κι αν μια εγκυμοσύνη δεν ολοκληρωθεί ή αν η γυναίκα κάνει έκτρωση, αυτά τα κύτταρα θα μεταναστεύσουν στην κυκλοφορία του αίματος και θα εξακολουθούν να υπάρχουν στη μητέρα.

Η έρευνα έχει δείξει ότι εάν η καρδιά της μητέρας τραυματιστεί, τα εμβρυϊκά κύτταρα θα σπεύσουν στο σημείο του τραυματισμού και θα μετατραπούν στους διαφορετικούς τύπους κυττάρων που ειδικεύονται στην επιδιόρθωση της καρδιάς.

Το παιδί βοηθά τη μητέρα να διορθώσει τις πληγές της, ενώ η μητέρα «χτίζει» το παιδί.

Αυτός είναι συχνά ο λόγος για τον οποίο ορισμένες ασθένειες της μητέρας εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Είναι εκπληκτικό πώς το σώμα της μητέρας προστατεύει το μωρό με κάθε κόστος και το μωρό σε αντάλλαγμα και «ευγνωμοσύνη», προστατεύει και αναδομεί τη μητέρα, ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν με ασφάλεια και οι δύο.

Ας σκεφτούμε για λίγο κάποια πράγματα που η μητέρα λαχταρά στην εγκυμοσύνη. Αυτό που ζητά η μητέρα, μήπως ήταν επιθυμία του παιδιού της;

Οι μελέτες έδειξαν την παρουσία εμβρυϊκών κυττάρων στον εγκέφαλο της μητέρας 18 χρόνια μετά τη γέννηση.

Δεν είναι υπέροχο αυτό;»

Πηγή: Αφήστε με Να Ζήσω!

 

Αν γνωρίζατε από πρίν τις πιθανότητες έκβασης του πολέμου τον οποίο πολεμούμε αυτή τη στιγμή.
Και αν γνωρίζατε πως οι πιθανότητες να νικήσουμε είναι σχεδόν ή εντελώς μηδενικές, θα σταματούσατε να πολεμάτε?

Θα σταματούσατε να πολεμάτε?

Αυτό είναι που πρέπει να ξέρουν οι αντίπαλοί μας!


Πρέπει να ξέρουν πως:
δεν έχει σημασία τί θα κάνουν, δεν έχει σημασία πόση πίεση, πόση βόλεψη θα μας αφαιρεθεί,
αν θα μας αποσυντονίσουν,
δεν έχει σημασία αν θα μας πάρουν τις δουλειές,
αν θα μας βάλουν στη φυλακή,
δεν έχει σημασία τί κάνουν και τί θα κάνουν,
Δεν θα σταματήσουμε!

Δεν πρόκειται να πω στα παιδιά μου και στα παιδιά των φίλων και συνεργατών μου πως έκανα λιγότερα απ' όσα μπορούσα για να μεγαλώσουν σε μια χώρα που να αξίζει κάθε θυσία που έκαναν οι γονείς τους!

Και πρέπει να το ξέρουν αυτό οι απέναντι! Δεν έχει σημασία τί κάνουν και τί μας αφαιρούν, θα είμαστε εκεί και θα επιστρέφουμε και θα προσπαθούμε ξανά και ξανά με όλες μας τις δυνάμεις και πάνω απ' όλα με τη Χάρη του Θεού!

Για ανθρώπους με αυτό το σκεπτικό, δύο πράγματα είναι δυνατόν να συμβούν:
-ή θα νικήσουν,
-ή θα νικήσουν τα παιδιά τους!