Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 9002
Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34–9,1)
18 Σεπτεμβρίου 2022
«ἡ γυναίκα σωθήσεται διὰ τῆς τεκνογονίας» (Α΄ Τιμ. 2,15)
ἀπόστολος Παῦλος
"Ὑπάρχουν Χριστιανὲς μητέρες, ποὺ προτίμησαν νὰ πεθάνουν γιὰ νὰ φέρουν στὴ ζωὴ ἕνα παιδί, παρὰ νὰ κάνουν ἔκτρωσι, ὅπως τὶς συμβούλευαν ἄθεοι γιατροί. Μάρτυρες εἶνε οἱ μητέρες αὐτές."
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Για τὸ σταυρό, ἀγαπητοί μου, μιλήσαμε καὶ ἄλλοτε· γιὰ τὸ σταυρὸ θὰ μιλήσουμε πάλι. Διότι τὸ νόημα τοῦ σταυροῦ εἶνε ἀνεξάντλητο. Δὲν εἶνε μόνο ὁ σταυρὸς ποὺ σήκωσε ὁ Κύριός μας· ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει καὶ ὁ σταυρὸς ὁ δικός μας, τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ σηκώνουμε· καὶ ἀλλοίμονο ἂν τὸν πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας καὶ γίνουμε λιποτάκτες. Καὶ ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ σταυρός, ποὺ καλούμεθα νὰ σηκώσουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως ὅσοι βαπτισθήκαμε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος; Εἶνε ὁ σταυρὸς γιὰ τὸν ὁποῖο λέει σήμερα ὁ Κύριος· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μᾶρκ. 8,34).
* * *
«…Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»! Γιὰ νὰ ἐνταχθῇς στὴν εὐλογημένη στρατιὰ τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσῃς, πρέπει νὰ σηκώσῃς τὸ σταυρό σου. Δηλαδή; Πρέπει νὰ πάρῃς τὴν ἡρωικὴ ἀπόφασι νὰ ὑπακούῃς σὲ ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ· νὰ εἶσαι ὑπάκουος μέχρι σταυροῦ, ὅπως ἦταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ στὸν Πατέρα του. Νὰ προτιμᾷς τὸ θάνατο παρὰ τὴν ἁμαρτία.
Ὑπάρχει ποικιλία σταυρῶν ποὺ σηκώνουν –καὶ πρέπει νὰ σηκώνουν– οἱ φίλοι τοῦ σταυροῦ, ἄντρες καὶ γυναῖκες. Ὑπάρχουν σταυροὶ μικροὶ καὶ σταυροὶ μεγάλοι, σταυροὶ ἐλαφροὶ καὶ σταυροὶ βαρεῖς.
Σταυρὸς μεγάλος καὶ βαρὺς εἶνε καὶ ἡ ἀφιερωμένη ζωή, ἡ ζωὴ ἐκείνων ποὺ θέλουν νὰ ὑπηρετήσουν τὸν Κύριο ψυχῇ τε καὶ σώματι, καὶ νὰ διακονήσουν τὴν ἱεραποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ καλοῦνται νὰ ζήσουν ζωὴ ἀγγελική, ἔστω καὶ ἂν φέρουν σάρκα.
Σταυρὸς ὅμως εἶνε καὶ ἡ οἰκογενειακὴ ζωή, ποὺ ἀκολουθοῦν ὅλοι σχεδὸν οἱ ἄνθρωποι. Καὶ ἡ ζωὴ αὐτή, παρ᾿ ὅλα τὰ θέλγητρά της, εἶνε σταυρός. Στὴν οἰκογένεια καλοῦνται ὁ ἄντρας καὶ ἡ γυναίκα νὰ συμβιώσουν ἁρμονικά. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶνε εὔκολο. Εἶνε σταυρὸς νὰ ζῇς μαζὶ μ᾿ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἐλαττώματα καὶ κακίες. Εἶνε σταυρὸς ἡ συζυγία.
Σταυρὸς εἰδικώτερα εἶνε ἡ τεκνογονία, τὴν ὁποία σήμερα δυστυχῶς ἀκόμη καὶ τὰ λεγόμενα χριστιανικὰ ἀντρόγυνα τὴν ἔχουν ἀπορρίψει, ἐνῷ ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει ὅτι ἡ γυναίκα «σωθήσεται διὰ τῆς τεκνογονίας» (Α΄ Τιμ. 2,15). Δὲν εἶνε ἁπλὸ πρᾶγμα μιὰ γυναίκα νὰ γεννήσῃ ἕνα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, ἕξι, ἑπτὰ παιδιά. Ὄχι· εἶνε σταυρός. Ὑπάρχουν Χριστιανὲς μητέρες, ποὺ προτίμησαν νὰ πεθάνουν γιὰ νὰ φέρουν στὴ ζωὴ ἕνα παιδί, παρὰ νὰ κάνουν ἔκτρωσι, ὅπως τὶς συμβούλευαν ἄθεοι γιατροί. Μάρτυρες εἶνε οἱ μητέρες αὐτές.
Σταυρὸς εἶνε καὶ ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Πολλὰ προβλήματα ἔχουν τὰ παιδιά. Φαίνονται ἀγγελούδια, ἀλλὰ μέσα τους κρύβουν κι αὐτὰ τὸν παλαιὸ Ἀδὰμ καὶ σιγὰ – σιγὰ τὸν ἐκδηλώνουν. Πονοῦν οἱ μητέρες καὶ χύνουν δάκρυα ὥσπου νὰ τὰ μεγαλώσουν καὶ νὰ τὰ κάνουν ἀνθρώπους. Πονοῦν ὅμως πιὸ πολὺ ἐκεῖνες ποὺ δὲν θέλουν νὰ ὑπακούσουν στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ κάνουν τὸ θέλημα τοῦ διαβόλου.
Σταυρὸς εἶνε καὶ ἡ πεῖνα. Ἡ νέα γενεὰ δὲν ἔχει δοκιμάσει πεῖνα· εἶνε παιδιὰ τῆς καλοπεράσεως. Ζοῦν ἀμέριμνοι, ἥσυχοι, ὅτι καὶ αὔριο καὶ μεθαύριο θὰ ἔχουν φαγητό. Ἂς σκεφθοῦν ὅμως γιὰ λίγο καὶ ἐκείνους ποὺ ἔζησαν στὰ χρόνια τῆς μαύρης κατοχῆς· ἐκείνους ποὺ πουλοῦσαν καὶ τὶς βέρες τους, γιὰ ν᾿ ἀγοράσουν λίγο ψωμὶ στὰ παιδιά τους…
Σταυρὸς ἡ πεῖνα, σταυρὸς ἡ φτώχεια, σταυρὸς ἡ ἀρρώστια, σταυρὸς ἡ ἀνεργία, σταυρὸς οἱ συκοφαντίες…
Σταυρὸς εἶνε καὶ ὁ διωγμὸς τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ὁ σταυρὸς αὐτὸς βαίνει κλιμακωτά. Ἀρχίζει ἀπὸ ἕνα εἰρωνικὸ χαμόγελο καὶ φτάνει μέχρι τὸ φρικτὸ μαρτύριο.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅμως, ἐμβαθύνοντας στὸ ζήτημα τοῦ διωγμοῦ, λέει ὅτι, καὶ ἂν ὁ Χριστιανὸς δὲν διώκεται ἐξωτερικῶς, πάντως διώκεται ἐσωτερικῶς· οἱ Χριστιανοὶ διώκονται διαρκῶς ἀπὸ τὰ πάθη τους. «Τύραννός ἐστι τὰ πάθη» (P.G. 60,338). Ὤ τὰ πάθη! Δὲν σ᾿ ἀφήνουν ἥσυχο οὔτε τὴν ἡμέρα οὔτε τὴ νύχτα. Σὲ πολεμοῦν ἀγρίως. Γι᾿ αὐτὸ καλούμεθα νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρὸ αὐτό, ἀγωνιζόμενοι σὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ κατὰ τῶν παθῶν, ἀγωνιζόμενοι νὰ νεκρώσουμε τὸ ἐγώ μας ἀλλὰ καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημά μας.
Σταυρὸς εἶνε καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν, ἰδίως ἡ μανία γιὰ τὴν τηλεόρασι. Κάποιοι, ποὺ ἀκοῦνε τὸ σύνθημα «Κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις», ἀντιδροῦν· ἀλλ᾿ ὅταν σιγὰ – σιγὰ ὁ Χριστὸς πλησιάζει τὴν καρδιά τους, συμφωνοῦν ὅτι ἡ τηλεόρασι κάνει κακὸ καὶ παίρνουν ἀπόφασι νὰ τὴν κλείσουν. Ἔτσι αὐτοὶ σηκώνουν τὸ σταυρὸ τῆς ἀποχῆς ἀπὸ τὴν ὀθόνη. Τοὺς ἄλλους τί νὰ τοὺς κάνῃς; δὲν πορνεύουν μὲν μὲ τὸ σῶμα, ἀλλὰ κάθε βράδυ βλέπουν στὴν τηλεόρασι πορνεῖες καὶ μοιχεῖες καὶ ἀπάτες.
Σταυρὸς εἶνε καὶ ἡ χαλιναγώγησι τῆς ἀκοῆς, ὥστε νὰ μὴ δέχεται τὴ φωνὴ τοῦ διαβόλου μέσ᾽ ἀπὸ αἰσχρὰ ἀφηγήματα καὶ τραγούδια.
Σταυρὸς τὰ χέρια, ὥστε νὰ μὴν ἀγγίζουν ἁμαρτωλὰ πράγματα. Σταυρὸς τὰ πόδια, ὥστε νὰ μὴν τρέχουν στὰ μονοπάτια τοῦ διαβόλου. Σταυρὸς ἡ σκέψι, ὥστε νὰ πολεμᾷ τοὺς κακοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς φαῦλες ἐπιθυμίες.
Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶνε ἐσταυρωμένη. Πρέπει νὰ ἔχῃ ὑπόδειγμα τὴ ζωὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἔλεγε· «Ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2,20). Ἀλλ᾿ αὐτὸ νομίζετε ὅτι εἶνε εὔκολο; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ποὺ ἀγωνίστηκε καὶ σταύρωσε τὴ σάρκα του, ὁμολογεῖ· Ἐγὼ δὲν τολμῶ νὰ πῶ τὸ λόγο τοῦ Παύλου «Ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (P.G. 60,364· βλ. & 55,698). Βλέπετε τὴν ταπείνωσι τῶν ἁγίων; Βαρὺς ὁ σταυρὸς τῆς καταπολεμήσεως τῶν διαφόρων παθῶν.
Νὰ σημειώσουμε καὶ τοῦτο. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ σηκώνῃ τὸ σταυρό του ἀγόγγυστα. Εἶχα διαβάσει παλιὰ ἕνα ἀνέκδοτο καὶ μοῦ ἔκανε ἰδιαίτερη αἴσθησι. Ἦταν, λέει, κάποια ψυχή, ποὺ γόγγυζε γιὰ τὸ σταυρό της. Θεέ μου, ἔλεγε, γιατί τόσο βαρὺ σταυρὸ σ᾿ ἐμένα;… Εἶδε τότε ἕνα ὅραμα. Βρέθηκε σὲ μιὰ πεδιάδα. Ἐκεῖ ἦταν χιλιάδες σταυροί, ἀπὸ διάφορα ὑλικὰ καὶ σὲ διάφορα μεγέθη. ῾Ρώτησε ἡ ψυχή· –Τί εἶνε αὐτά; –Εἶνε οἱ σταυροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς ἀπάντησαν. Βλέπει τότε κ᾽ ἕνα πολὺ μεγάλο σταυρό. –Τίνος εἶν᾽ αὐτός; –Τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τῆς εἶπαν. Εἶδε καὶ ἄλλους μεγάλους σταυροὺς καὶ τῆς ἐξήγησαν, ὅτι εἶνε ὁ σταυρὸς τῆς Παναγίας, οἱ σταυροὶ τῶν ἀποστόλων, ὁ σταυρὸς τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, οἱ σταυροὶ τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων. Τέλος εἶδε καὶ ἕνα πολὺ μικρὸ σταυρό· φαινόταν σὰν παιχνιδάκι κοντὰ στοὺς ἄλλους. –Τίνος εἶνε κι αὐτός; ῥώτησε ἡ ψυχή. –Αὐτὸς εἶνε ὁ δικός σου σταυρός, τῆς εἶπαν… Διδάχθηκε ἔτσι, ὅτι πρέπει νὰ σηκώνῃ τὸ σταυρό της εὐχαρίστως· ὅσο βαρὺς κι ἂν τῆς φαίνεται, πάντως εἶνε ἀσυγκρίτως μικρότερος ἀπὸ ἐκείνους τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων.
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὸ σταυρό του. Ἀλλ᾿ ὁ μεγαλύτερος ἀπ᾿ ὅλους εἶνε ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Λοιπόν, σταυρὸ καλεῖσαι νὰ σηκώσῃς κ᾿ ἐσὺ σὰν Χριστιανός. Ὁ κόσμος ἔχει τὴ γραμμή του. Ἂν κ᾿ ἐσὺ βαδίζῃς μὲ τὴ γραμμὴ τοῦ κόσμου (χορεύῃς, βλέπῃς τηλεόρασι, κάνῃς μικτὰ λουτρά, παίρνῃς διαζύγιο, τραγουδᾷς αἰσχρὰ τραγούδια, ἀποφεύγῃς τὴν τεκνογονία κ.τ.λ.), τότε βαδίζεις παράλληλα μὲ τὸν κόσμο καὶ δὲν θὰ συγκρουσθῇς ποτέ μαζί του. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου θὰ λένε· Καλὸς αὐτὸς ὁ χριστιανισμός, τὸν δεχόμαστε κ᾿ ἐμεῖς… Τότε δὲν θὰ ἔχῃς κανένα σταυρό. Ἂν ὅμως θελήσῃς νὰ κάνῃς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶνε ἀντίθετο καὶ κάθετο πρὸς τὸ θέλημα τοῦ κόσμου, τότε ἀπὸ τὴ σύγκρουσι αὐτὴ σχηματίζεται σταυρός. Ἔτσι ὁ Χριστιανὸς γίνεται σταυροφόρος καὶ ἡ ζωή του ἐσταυρωμένη.
* * *
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ὄχι μόνο δὲν σηκώνουν κανένα σταυρό, ἀλλὰ καὶ πολεμοῦν τὸ σταυρό· τέτοιοι εἶνε π.χ. οἱ χιλιασταί.
Ὑπάρχουν κάποιοι λεγόμενοι Χριστιανοί, ποὺ ντρέπονται νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους· δὲν σχηματίζουν ἐπάνω τους τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ἐνῷ ὁ Χριστὸς δὲν ντράπηκε νὰ ἐκτεθῇ γι᾿ αὐτοὺς γυμνὸς ἐπάνω στὸ σταυρό.
Ἐμεῖς νὰ κάνουμε μὲ πίστι τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Νὰ φέρουμε πάντοτε μαζί μας τὸν τίμιο σταυρό. Νὰ σηκώνουμε μὲ ὑπομονὴ καὶ χαρὰ τὸ σταυρό μας, τὸ σταυρὸ τῆς συγκρούσεως μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸ φρόνημά του.
Μὲ τὸ σταυρὸ νὰ βαδίζουμε. Ἔτσι τέλος θὰ νικήσουμε καὶ θ᾿ ἀποδείξουμε, ὅτι ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Κατασκήνωσι Πρώτης – Φλωρίνης τὴν 14-7-1988
